Lekarze

-Chcesz się kłócić z ordynatorem?
-Masz tą posadę od tygodnia.
-Ale mam.- Szatyn zabawnie poruszył brwiami.
- Leon.- Szatynka uderzyła go lekko w ramie.
-No co?
-Nic. Co robimy z pacjentem? Dodatkowa tomografia?
- Idź z tym do Maxiego ja jeszcze pogrzebię w wynikach.
- Okej.-Kobieta wyszła z pomieszczenia i udała się do sali pacjenta.-Dzień dobry panie Ramos musimy zrobić jeszcze jedną tomografię ponieważ nie jesteśmy pewni co do wyników poprzedniej. Proszą być gotowym za piętnaście minut zjawi się pielęgniarka i pana zaprowadzi.
- Dobrze.- Szatynka wyszła z sali i udała się do pomieszczenia tomograficznego.
-Maxi.
-Tak?
- Tomograf jest wolny?
-Tak.
-To dobrze zaraz pojawi się pan Ramos.
-Spoko


15 minut później


- Proszę tu się położyć.- Kobieta weszła do specjalnego pomieszczenia.-Widzisz Maxi tutaj.-Szatynka wskazała na guza znajdującego się w mózgu.
-Jesteś wielki. Jego mina będzie bezcenna.
-Kiedy się przyznasz że coś do niego czujesz?
-A ty kiedy oświadczysz się Natalii?
-Może to już zrobiłem?
-Nic mi nie wspominała.
-Może nie chciała.
-Dobra lecę do szanownego pana ordynatora.- Wyszła i ruszyła w stronę zielonookiego
-Miałam rację.
-Co?
-Pacjent ma guza
-Ale?Jak?
-Normalnie.
-Wyniki mówią coś innego.- Kobieta podeszła do biurka przy którym siedział mężczyzna.
-Człowieku to nie ten pacjent.
-Sorka. Mały jest chory nie spałem całą noc. Może to nie jest mój biologiczny syn ale i tak go kocham. Do dziś pamiętam ten dzień gdy pojawił się na oddziale pediatrii a później wiesz jak było. Jest ze mną już 4 lata. Nic nie wie jacy byli jego rodzice.
- Leon wiem dobrze jak było znamy się od liceum. Powiesz mu jak będzie starszy.
- Czuję się źle że go okłamuję.
-Jest za mały poczekaj aż podrośnie.
-Dziękuje.
- O której kończysz dyżur?
- Za 10 minut.
-To dobrze ja już skończyłam. Przebież się i pojedziemy po małego.
- My?
-Tak my. Ty się wyśpisz a ja ja się zajmę małym.
-Nie musisz.
- Przyjaźnimy się a przyjaciele sobie pomagają.
- Jesteś wielka.
- Wiem dlatego wisisz mi dobrą kawę.
-Osz ty.
- Szykuj się.
- A ty?
-Skończyłam 15 minut temu.
- Moment i jestem.- Mężczyzna wyszedł z gabinetu.
- Nawet nie wiesz jak ci współczuję.- Kobieta szepnęła do siebie. Darzyła szatyna czymś więcej niż przyjaźnią.
-Jestem.- Szatyn wszedł do gabinetu ubrany w koszulę w kratę t-shirt skażano dżinsową bluzę i bordowe spodnie.
-Idziemy?
-T...tak.- Kobieta gdy zobaczyła przyjaciela zaniemówiła. Zdawała sobie sprawę żę jest przystojny ale że aż tak.
- Czekaj. Kluczyki.- Szatyn podszedł do szuflady i wyją kluczyki.- Teraz możemy iść.-Oboje wyszli z budynku i udali się do czarnego pojazdu szatyna. Mężczyzna jako dżentelmen otworzył drzwi swojej przyjaciółce a zam usiadł po stronie kierowcy. Samochód ruszył. Szatyn był skupiony na drodze kobieta natomiast obserwowała widoki za oknem.
-Jesteśmy. Idziesz?
- Po co? Nie sądzę by to był dobry pomysł.
-Nie daj się prosić.
-No dobra.-Oboje wyszli z samochodu.- A co sobie pomyślą twoi rodzice. Zawsze chcie byśmy byli razem.
-Powiem im to co zawsze.
-A mały?
- Widział cie.
-Miał pół roku. I był na oddziale pediatrii.
-Kończymy ten temat. Chodź.- Zielonooki otworzył drzwi domu swoich rodziców.
-Jorge!-Krzykną od progu.
-Tata.- Przybrany syn dwudziestopięciolatka.
-Jak się czujesz?
- Już lepiej jeszcze tylko boli mnie gardełko.
-A gdzie babcia?
-W kuchni. A to kot?
-To moje przyjaciółka. Dziś się tobą zajmie.
-Wiesz co?-Te słowa chłopczyk skierował do szatynki.
-Co?
-Jesteś ładniejsza od mojej niani.-Kobieta się zaśmiała.
-Jorge zbieraj zabawki i jedziemy do domu.
-Dobrze tatusiu.- Przedszkolak uciekł do salonu.
-Leon mogę cię o coś spytać?
-Jak będziemy już w samochodzie mały pewnie uśnie i pogadamy.






W samochodzie


-Mały usną możesz pytać.
-Nigdy mi nie mówiłeś a ja bałam się spytać. Co się stało z jego rodzicami no wiesz po tym jak im go zabrano?
-Jego ojciec by zamieszany w handel narkotykami a matka mu w tym pomagała Jorge zabrano im po tym jak sąsiadka nakryła ich na próbie podania narkotyków dziecku.-Szatyn momentalnie posmutniał. Mimo iż Jorge nie był jego biologicznym synem bardzo go kochał.
-Biedne dziecko. Kiedy mu powiesz.
-Zamierzałem to zrobić jak pójdzie do szkoły.
-Leon wiesz co ostatnio zauważyłam?
-Co?
-Nie rozmawialiśmy tak od serca wiesz po prostu co się dzieje co słychać wiesz sam.
-Też to spostrzegłem. Więc może jutro po pracy pójdziemy do naszej ulubionej kawiarni. I porozmawiamy jak za czasów liceum i studiów.
- Co ty sugerujesz?
-Przybielskie wyjście na kawę?- Mężczyzna szybko wybrną z niezręcznej sytuacji.
-Aha.-Szatynka-I jesteśmy. Jorge.
-Zostaw go niech jeszcze śpi.Ty nie lubisz sobie pospać?
-Uwielbiam.
-Leon.Jaki ty przykład dajesz dziecku?
-Dobry. Proszę to klucze od domu otwórz drzwi a ja wezmę małego.-Oboje wyszli z samochodu. -Pójdę go zanieść na górę a ty się rozgość.
-Dobrze.- Brązowooka usiadła na kanapie i czekała na mężczyznę.
-Jestem. Napiszesz się czegoś?
-Herbaty.
-Już się robi-Szatyn zaśmiał się i wyszedł z pomieszczenia następnie udał się do kuchni.
-Nawet nie wiesz jak bardzo cie kocham.-Kobieta westchnęła i schowała twarz w dłoniach.
-To ty nie wiesz jak bardzo ja cię kocham.
-Słyszałeś?
-Tak.Też cię kocham Violetto.
-Ja ciebie też.-Violetta wstała z kanapy i podeszłą do ukochanego.Ten powoli się do niej zbliżył i pocałował.
-To Viola będzie moją mamusią?-Z znikąd w salonie pojawił się mały Jorge.
-Jak się zgodzi.
-Oczywiście że chcę być mamą takiego wspaniałego chłopaka jakiem jesteś.
-Kocham was mamo i tato.

~♥~

Kolejny pisany na konkurs Os mam nadzieje, że się podoba. 

Ja zaraz dodam ostatniego na dziś OS'a  który był już gdzieś wcześniej.